Drogi Puszczy cz. 1

Droga zwana Trybem Ostrowskiego ciągnie się od strony szosy do Białowieży, przecina od dawna nieczynny tor kolejowy i dalej przez Puszczę. Oficjalny kres tryby to tzw. Składnica Ostrowskiego — dziś to jakby leśna polana w kształcie zbliżonym do trójkąta. Składnica jak nazwa wskazuje — służyła do składowania tu drewna. Bale ściętych drzew zwożono tu przylegającymi liniami kolejki wąskotorowej. Dalej następował przeładunek na środki transportu drogowego. Jedna linia prowadząca od strony kolejki topilańskiej, odgałęzieniem od strony uroczyska Bierezniki. Linia ta na mapie jest oznaczona wraz z niebieskim szlakiem (Mały Szlak Powstania Styczniowego) – przylega do Drogi Granicznej. Druga linia z miejsca zwanego Zielony Hotel. Obie linie dziś „przedzierają się „przez niemal niedostępne obszary Puszczy i łączą się na składnicy wyżej wymienionej.
Nazwa Trybu nawiązuje (jak przekazuje lokalna tradycja) do nazwiska kierownika robót leśnych gdzieś w jej okolicy, był to najprawdopodobniej okres międzywojenny. Z drugiej strony, dziwnym zbiegiem okoliczności na końcu trybu, za rzeką Leśną znajdowało się uroczysko o nazwie Ostrowskij Bor (rosyjska mapa puszczy z roku 1909). Więc być może przyczynkiem do dzisiejszej nazwy (używanej od bardzo dawna) jest właśnie to miejsce. Oczywiście tak być nie musi (tu snuję swoje przypuszczenia).
Jak prawie każda droga w Puszczy ma swoje, większe lub mniejsze atrakcje-miejsca, przy których warto na chwilę się zatrzymać.
Jedna z kilku „atrakcji” jest stara polana służąca dawniej do gromadzenia siana (takich miejsc jest wiele w Puszczy). Można tu przy odrobinie szczęścia spotkać żubry lub będąc po prostu o właściwej porze roku, porze dnia. Żubry też spotykane są na samej drodze w tej okolicy. Obok polany dawna leśniczówka „Nieznany Bór” (kwadrat 441).
Dalej droga przebiega „tunelem” pochylonych młodych grabów . Tu zaczyna się rezerwat Lasy Naturalne PB, choć może początkowy odcinek lasu naturalnego nie przypomina. W dalszej części drogi widoki są bardziej adekwatne do nazwy wypisanej na czerwonej tablicy umieszczonej przy drodze. Podmokłe tereny, wykroty i wiatrołomy obrazują (przynajmniej po części), jakby mógł wyglądać las naturalny. W dalszym odcinku drogi (jej oficjalnym końcu) znajduje się wspomniana składnica.
Droga przebiega dalej, choć staje się tu mniej nadająca się do przebycia rowerem. Przy odrobinie uporu jest to możliwe. Jeżeli w danym czasie nie będą zalegać na niej pnie zwalonych przez wiatr drzew-drogą możemy dojechać do samego jej końca. Jeżeli chodzi o wiatrołomy w tym miejscu , są co jakiś czas sprzątane przez odpowiednie służby. Temu odcinkowi drogi towarzyszy tor kolejki, który w pewnym momencie kryje się w gęstwinie Puszczy.
Kolejną niewątpliwą atrakcją jest rezerwat Nieznanowo (kwadrat 488).
Warto tu zatrzymać się na chwilę, niekoniecznie wchodząc do rezerwatu. Rezerwat cieszy widokiem już przy Trybie Ostrowskiego. Uwagę mogą przykuwać tu widoczne z drogi pnie okazałych dębów (choć dla niektórych stałych bywalców Puszczy, dęby te akurat nie są aż tak „dorodne”. Co prawda jest tu jedyna droga, lecz w praktyce jest tylko wijącą się kreseczką na mapie. W miarę przybywających kroków droga staje się coraz mniej skora, by ją przejść. Zalegają tu liczne zwalone pnie drzew. Te co jakiś czas trzeba omijać, gubiąc tym samym z oczu lekkie wzniesienie wśród roślinności, które tworzy „drogę”. W dalszym odcinku „trybu” jest kolejna , zarastająca już składnica, las „w rządkach” – monokultura świerkowa posadzona ręka człowieka.
Idąc głębiej drogą, która w pewnym momencie staje się przedzierająca się przez podmokły ols groblą -dochodzimy do rzeki Leśnej.
O przejściu suchą stopą rzeki w tym miejscu nie ma mowy. W pewnym okresie rozebrano większość mostów w Puszczy. Dziś tu jedynie można wypatrzeć sterczące w korycie Leśnej spróchniałe resztki pali.
Co jest dalej za rzeką i jak tam trafić opowiem innym razem.

Przy szosie białowieskiej.